172.

172.

عصری دارم می رم سفر.

یه سفر دو یا نهایتاً سه روزه.

به همان طرفی که پارسالی رفتم.

البته نه به همون مقصد ولی به همان مقصود.

خیلی سختم شده.یه جورایی یه وضعیت غیر قابل تحمل و...

خیلی خسته شدم.

این خستگی روحم رو چنگ انداخته،زخمیش کرده.

از "خودم"خجالت می کشم...!

خستگی وهزارتا اما واگر ویه "چرا"ی بزرگ بی جواب شده سوهان زندگیم و...

پووف...

مطمئنم بعد از این سفر یا تو سرعاقل میای یا من آدم می شم!

خدا می دونه این سفر فقط و فقط به خاطر توئه.

[+]بشنوید من فکر می کنم جالب باشه.